ازبارداری تا تولد

زینب خانم ما در30 آبان 1387 روزپنجشنبه ساعت 16.45 دربیمارستان مرتاض به دنیاآمد.

وقتی چشمم به چشمش افتادتمام دردهایی که کشیده بودم یادم رفت چهره مظلومانه ای داشت به من خیره شده بود شایدبراش تازه گی داشت نمیدونم دراون لحظه ازاین که به یه دنیای بزرگتری وارد شده چه حسی داشت

من که خیلی خوشحال بودم چه سختیهایی که کشیدیم تابه دنیا بیاد اصلا فکرشم نمی کردم که بمونه آخه وقتی برای اولین بارسونوگرافی رفتم دکترم گفت رشدی نداره احتمالا باید سقطش کنی خیلی ناامیدشده بودم داشتم گریه می کردم ازمطب تاخونه حتی تمام شب درهمین حین که گریه می کردم عمه زهرات زنگ زد گفت نگران نباش خلاصه کلی بهم روحیه داد سه روز مرخصی گرفتم واستراحت مطلق داشتم وبعدرفتم سرکار اون جا همکارام متوجه شدند وکلی بهم روحیه دادند خلاصه گذشت روز موعود رسید یعنی 30روز بعد رفتم سونوگرافی خیلی استرس داشتم که دکتر چی می گه دکترم گفت مشکل رفع شده و جنین سرومروگنده جون گرفته و قلبش داره میزنه صدای قلبش گوش کردم خیلی لذت بخش بود انگارتمام دنیا را بهم دادند .

عزیزم هرروز برای سلامتی تو حدیث کسا وزیارت عاشورا را میخوندم هرهفته صدقه میدادم

فردای اون روز ساعت11 ازبیمارستان مرخص شدم به همراه زینب وبابا ،مامان بزرگ وپدر یزرگ و عمو به خونه رفتیم